92: Teodor

Sala balowa lśniła nadmiarem bogactwa i udawania, kryształowe kieliszki łapały światło niczym uwięzione gwiazdy. Obserwowałem Emmę z drugiego końca sali, jej ciemne fale spływały po nagich ramionach, a zielone oczy spotkały moje na chwilę, zanim wróciły do otaczających ją dygnitarzy. Znak, który zos...