บทที่ 42

โนอาห์

ผมมองภาพของคนทั้งคู่ที่ค่อยๆ เดินห่างออกไปจนลับสายตา ความรู้สึกซับซ้อนหลากหลายก่อตัวขึ้นในใจ

จูเลียนกับอมีเลียดูเข้ากันได้อย่างเป็นธรรมชาติขณะเดินเคียงข้างกันท่ามกลางหมู่ป้ายหลุมศพ มีบางอย่างในความสนิทสนมที่เป็นกันเองของพวกเขารบกวนจิตใจผมเกินกว่าที่ควร

“พี่โนอาห์คะ ท่าทีของผู้หญิงคนนั้นแย่...