บทที่ 40

อีธาน

หลังจากที่อมีเลียออกไปโรงพยาบาล ผมก็อยู่กับคุณปู่จอร์จตามลำพังในห้องอาหารขนาดใหญ่

กลิ่นกาแฟสดหอมกรุ่นอบอวลอยู่ในความเงียบระหว่างเรา คุณปู่ใช้เวลาละเลียดกาแฟอย่างใจเย็น จิบจากถ้วยเงินเก่าแก่ใบนั้นที่เป็นของตระกูลมาแต่ไหนแต่ไร

“เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ” ในที่สุดท่านก็เอ่ยขึ้น พร้อมกับวางถ้วยลงจนเ...