บทที่ 179

อมีเลีย

แสงไฟฟลูออเรสเซนต์ในห้องซ้อมใต้ดินทอดเงาแข็งกระด้างลงบนเบาะรอง ที่ซึ่งฉันกับอีธานเพิ่งซ้อมประลองกันเสร็จ กล้ามเนื้อของฉันปวดระบมอย่างน่าพึงพอใจ เหงื่อเริ่มเย็นลงบนผิวขณะที่ฉันนั่งขัดสมาธิอยู่บนเบาะซ้อม การออกแรงกายช่วยให้สมองปลอดโปร่งขึ้นบ้าง แต่ความทรงจำเกี่ยวกับคุณปู่ก็ยังคงท่วมท้นกลับมา ...