บทที่ 44

ผมก้าวออกจากซิลเวอร์คอลเลกชันส์ อากาศยามเย็นปะทะใบหน้าจนรู้สึกเย็นเยียบ มือของผมยังคงเหนียวเหนอะหนะไปด้วยเลือดของสตีฟ กลิ่นคาวคล้ายโลหะติดตรึงอยู่บนผิวหนังราวกับคอยย้ำเตือนถึงสิ่งที่ผมได้ทำลงไป ผมไม่เสียใจเลยแม้แต่วินาทีเดียว ความกราดเกรี้ยวที่ครอบงำผมตอนที่ได้ยินเสียงสิ้นหวังของรีเบคกาผ่านโทรศัพท์แ...