บทที่ 115

มุมมองของรีเบคกา

ฉันเดินตามโดมินิกขึ้นไปที่ห้องทำงานของเขา อารมณ์ของฉันยังคงคุกรุ่นจากการเผชิญหน้ากับเอเดรียน ภาพที่โดมินิกปรากฏตัวขึ้น ปกป้องฉันอย่างดุดันและเกรี้ยวกราด...มันปลุกสัญชาตญาณดิบบางอย่างในตัวฉันขึ้นมา แต่ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้ถึงความอ่อนล้าที่ค่อยๆ คืบคลานไปทั่วร่าง เป็นสิ่งย้ำเตือนอยู่ตลอด...