บทที่ 106

"แล้วทำไมคุณถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ" เธอถาม นิ้วของเธอกระชับรอบมือผมแน่นขึ้น สัมผัสนั้นอบอุ่นและบอบบางบนผิวของผม

ผมถอนหายใจ ใช้นิ้วโป้งลูบเป็นวงกลมบนหลังมือของเธอ ผมไม่กล้าสบตาเธออยู่ชั่วครู่ ความรู้สึกหนักอึ้งจากคำสารภาพที่แบกไว้บนบ่า "ผมอยากให้เวลาคุณได้เยียวยาตัวเองจากการทรยศของวิลเลียม และ..." ผมลั...