บทที่ 422

แซนเดอร์ยืนถือแก้วเครื่องดื่มในมือ รอยยิ้มจริงใจที่นานๆ จะปรากฏสักครั้งผุดขึ้นที่มุมปาก ขณะที่จอแอลอีดีขนาดยักษ์บนผนังฝั่งตรงข้ามสว่างวาบขึ้น

ภาพคุ้นตาค่อยๆ ฉายขึ้นทีละภาพ—ภาพถ่ายเกรนหยาบจากอดีต ภาพหัวเข่าถลอก รอยยิ้มเก้อเขิน และบ่ายวันฤดูร้อนที่แดดจ้า ความทรงจำที่ถูกฝังกลบไว้นานใต้ความเลือนรางของวั...