บทที่ 408

“โอ๋ อย่าทำหน้าตกใจไปหน่อยเลย” ฮาร์โมนีพูดเสียงหวานหยด แต่แฝงไปด้วยพิษสงขณะสบตาแอรีแอนนา

“มันไม่ใช่ความผิดของฉันนี่ที่เขายังคงวิ่งมาหาทุกครั้งที่ฉันร้องไห้”

แอรีแอนนาไม่สะทกสะท้าน ตรงกันข้าม ริมฝีปากของเธอกลับเหยียดยิ้มเย็นชา กึ่งเยาะเย้ย เธอขยับเข้าไปในพื้นที่ของฮาร์โมนี ลดระยะห่างระหว่างพวกเธอ

...