บทที่ 398

ฮาร์โมนีสูดหายใจลึก ราวกับกำลังรวบรวมกำลังใจเพื่อจะพูดออกมา จากนั้นจึงผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ สม่ำเสมอ เมื่อเธอมองขึ้น ดวงตาของเธอก็คลอหน่วยไปด้วยน้ำตาที่ยังไม่รินไหล สีหน้าเป็นการผสมผสานอย่างเชี่ยวชาญระหว่างความโศกเศร้าและความเข้าใจอย่างไม่เต็มใจนัก

น้ำเสียงของฮาร์โมนีนุ่มนวลและแผ่วเบาราวกับทุกถ้อยคำ...