บทที่ 391

เสียงฝีเท้าของอาเรียนน่าดังก้องไปตามถนนอันเงียบสงัดขณะที่เธอเดินเข้าไปใกล้คาเฟ่เล็กๆ แห่งนั้น เธอเดินผ่านเส้นทางนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่วันนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างกลับให้ความรู้สึกแตกต่างออกไป หัวใจของเธอสับสนวุ่นวายไปหมด ความรู้สึกประหม่าระคนคาดหวังปะทะกับความเจ็บปวดร้าวลึกจากการถูกหักหลังที่คุกรุ่น...