บทที่ 291

มุมปากของโรเชลล์ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มจางๆ เย็นชา

เด็กคนนี้รู้วิธีแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาจริงๆ เธอคิด เจ้าเล่ห์กว่าที่ฉันคาดไว้เสียอีก

“ก่อนจะชี้นิ้วกล่าวหาใคร บางทีเธอก็ควรหัดส่องกระจกดูตัวเองซะบ้าง” โรเชลล์พูดอย่างเย็นชา ก้าวเข้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วมองกดลงมาที่ฮาร์โมนีด้วยแววตาดูแคลนอย่างชัดเจน

...