บทที่ 209

เช้าวันต่อมา แสงแดดลอดผ่านม่านเข้ามา ทอแสงเป็นลำหยอกล้อบนใบหน้าของอาเรียนน่า ขณะที่เธอขยับตัวตื่นขึ้น เธอก็หรี่ตาต้านแสงแล้วพบว่าแซนเดอร์โอบกอดเธออยู่ ยังคงหลับลึก

อาเรียนน่าหน้านิ่วเมื่อนึกถึงคืนที่กระสับกระส่ายที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน การที่แซนเดอร์พลิกตัวไปมาอย่างไม่สงบทำให้เธอรู้สึกเหนื่อยล้าและมึน...