บทที่ 141

ประตูปิดกระแทกเสียงดัง ปัง และเสียงฝีเท้าของเขาก็ค่อยๆ ห่างออกไป ทิ้งให้ห้องตกอยู่ในความเงียบสงัดอันน่าขนลุก

ตอนนั้นเองที่อารีอานน่าลืมตาขึ้น น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างควบคุมไม่ได้

เธอร้องไห้เงียบๆ ดวงตาเบิกกว้างจับจ้องอยู่ที่เพดาน

หัวใจของเธอเจ็บปวดรวดร้าว รู้สึกหนาวสะท้านเข้ากระดูกจนฟันกระทบกัน

เธอค...