ROZDZIAŁ STO DWUDZIESTY DZIEWIĘĆ

PERSPEKTYWA ALARICA

„Cześć, tato,” przywitałem się, jakbym nie zauważył jego morderczego spojrzenia.

„Naprawdę myślisz, że wyrosłeś z mojego pięści?” syknął na mnie, marszcząc brwi jeszcze bardziej.

„Nie, ale chyba nie powinieneś. To jedna z twoich najlepszych koszul,” odpowiedziałem, nalewając s...