61: Prawda

Siedzieliśmy w moim pokoju, milcząc i cierpliwie czekając, aż Sebastian, który nerwowo się kręcił, w końcu przemówi. Minęła chwila, zanim uniosłem brew w jego kierunku, a on westchnął.

„Nigdy nie myślałem, że będę miał okazję obawiać się tego dnia. A jednak oto jesteśmy. Przypuszczam, że historia za...