Rozdział 235

Pokój zamarł, gdy Shoal uniósł rękę. Jego czarne oczy błyszczały w sposób, w jaki nie powinny pod fluorescencyjnym oświetleniem — starożytne, nie mrugające, nieczytelne. Nikt się nie odzywał, nawet Wake, który wciąż się jeżył obok mnie. Wszyscy czekaliśmy na to samo: moment, w którym to przestanie b...