Rozdział 231

Ciężar tego, co właśnie zrobiłam, osiada na mnie, ale nie ma czasu, by w pełni to pojąć. Moje tętno wciąż przyspieszone, oddech nierówny. Powietrze w windzie jest ciężkie, gęste od napięcia wszystkiego, co się właśnie rozegrało, i konsekwencji tego, co udało mi się zrobić.

Cora pierwsza przerywa ci...