Rozdział 229

Robię przerwę, gdy jego oczy w końcu spotykają się z moimi. Przełyka ciężko, a ja cierpliwie czekam, aż zacznie mówić.

„Lucas.”

„Co z Lucasem?” Nie mogę się powstrzymać od zadania pytania.

„Czy był jednym z szczeniąt?” Potrzebuję chwili, aby przetrawić to pytanie, ponieważ wyjaśniałoby to jego potrz...