Rozdział 162

Zatrzymuję się na końcu mojej wypowiedzi, słysząc kilka westchnień i szeptów unoszących się w pokoju. Trudno mi uwierzyć, że nikt inny tego nie zauważył. Może jestem jedyną osobą, która jest gotowa to przyznać, albo może nie zdają sobie sprawy, jak długo to trwa. Bez względu na powód, muszę kontynuo...