Rozdział 22

Kobieta spojrzała na mnie, a potem chwyciła sok. "Dzięki, Panno Vance."

"Nie ma sprawy," powiedziałam z uśmiechem, chwytając Yvaine za ramię i ciągnąc ją ze sobą.

Za nami rozmowy przycichły.

Yvaine syknęła, "Twoje spojrzenie sprawiło, że jej skóra przybrała pięćdziesiąt odcieni ciemniejszego."

Zachi...